De Weerwolven van Wakkerdam is een oorspronkelijk Frans kaartspel voor 8 tot 18 spelers. Deze worden ingedeeld in twee groepen: de burgers en een kleinere groep weerwolven. Het spel wordt geleid door een neutrale spelleider en verloopt in een opeenvolging van dagen en nachten: ’s nachts eten de weerwolven een onschuldige burger op, overdag zoeken de inwoners van het dorp (samen met de weerwolven) wraak en wordt een van hen op de brandstapel gegooid. De burgers proberen alle weerwolven uit het dorp te vermoorden, omgekeerd willen de weerwolven alle burgers opeten.
Spelverloop
Elke speler krijgt een kaart waarop zijn rol staat, en houdt deze geheim. Hierdoor wordt hij ingedeeld in de groep weerwolven of burgers. Sommige burgers zoals de heks, het onschuldig meisje, Cupido, of de jager hebben speciale krachten.
Elke ronde doen de spelers hun ogen dicht, het wordt nacht. Vervolgens vraagt de spelleider de zieneres om zijn/haar ogen te openen en een persoon aan te wijzen wiens kaart hij/zij wil inzien. De spelleider loopt rond, schuift met wat kaarten zodat niemand weet wie er echt gezien is, en laat de kaart zien aan de zieneres.
De zieneres sluit weer zijn/haar ogen en de spelleider vertelt dat de weerwolven nu hun ogen mogen openen. Zij kijken elkaar aan en in stilte wijzen ze een slachtoffer aan dat zij willen verslinden. Het onschuldige meisje mag nu ook haar ogen een fractie opendoen om mogelijk te zien wie de weerwolven zijn. Opnieuw doet de spelleider bij een paar mensen alsof hun kaartje wordt omgedraaid. De spelleider draait het kaartje van het echte slachtoffer om. De weerwolven sluiten de ogen.
Nu laat de spelleider de heks ontwaken, en laat aan de heks zien wie er deze avond zal sterven door de weerwolven. De heks heeft nu de mogelijkheid om haar levensdrankje wel of niet te gebruiken om het slachtoffer te redden. Hierna kan de heks nog besluiten om haar vergiftigende drankje te gebruiken om een andere speler te doden.
Hierna sluit de heks weer haar ogen en vertelt de spelleider dat het weer dag is en opent iedereen de ogen. Het slachtoffer is bekend. Vervolgens is het aan de spelers om te bepalen wie zij denken dat een weerwolf onder hen is, om hem vervolgens weg te stemmen en ‘op de brandstapel te gooien’. Iedereen beweert overdag natuurlijk van zichzelf dat hij een burger is.
Als de spelers hebben besloten wie zij denken dat een weerwolf is, -door te stemmen- wordt hij of zij op de brandstapel gegooid; de desbetreffende speler draait zijn kaart om en laat zien of hij een burger of weerwolf is.
De weerwolven moeten dus alle burgers zien te verslinden zonder ontdekt te worden. De geliefden die door Cupido aangeduid worden moeten het spel samen uitspelen (ongeacht of zij burger of weerwolf zijn!), want als er één sterft, sterft de ander ook uit liefdesverdriet. Dit kan in het uiterste geval ertoe leiden dat de geliefden een derde groep binnen de spelersgroep zijn: als de geliefden een zogenaamd gemengd koppel zijn, één weerwolf en één burger, zullen de geliefden alle andere spelers moeten uitschakelen om te winnen.
